براي اولين بار در سال 1859 باتري سيلد ليد اسيد توسط يک دانشمند فرانسوي به عنوان باتري قابل شارژ مجدد ارائه شد.
اين باتري از قطب مثبت که اکسيد سرب و قطب منفي آن از سرب تشکيل شده است.
محلول الکتروليت اين باتري هم از آب و اسيد سولفوريک درست مي شود که معمولا 30 الي 40 درصد از محلول را سولفوريک تشکيل مي دهد.
اين باتري ها قابليت شارژ مجدد را داشته و از نظر طول عمر از طول عمر متوسطي برخوردار هستند و به شدت به تعداد دشارژ battery حساسند.
اين نوع باتري ها معمولا در محيط دماي 10 الي 35 درجه عملکرد خوبي خواهند داشت.
اين نوع باتري در سال 1899 اختراع شد. والدمار جانگنز پس از اختراعش نوع باتري اش زياد قابل توجه در صنايع و حتي استفاده در محيط معمولي نبود تا اين که بعد از 1960 به دليل افزايش لوازم الکترونيکي استفاده از اين باتري ها به صورت چشمگيري افزايش پيدا کرد.
بخش عمده قسمت مثبت اين نوع باتري ها هيدرات نيکل است و قسمت منفي اين نوع باتري ها از نوع کادميوم تشکيل شده است.
محلول الکتروليت باطري يو پي اس نيکل کادميوم را هيدروکسيد پتاسيم تشکيل مي دهد که 35 درصد از اين محلول در الکتروليت است.
قيمت اين نوع باتري 4 الي 5 برابر باتري هاي سرب اسيد است.
باطري يو پي اس نيکل کادميوم از طول عمر بسيار بالايي برخوردار است و اين باتري هم همانند سرب اسيد به ميزان دفعات دشارژ باتري بسيار حساس مي باشد.
درباره این سایت